معنی نام اوستایی پیشیننگهه (دشت پیشانسی)

پیشیننگهه را به لغت اوستایی و سانسکریت می توان به معنی محل خاک آرد شده و ریگزاری و خاک سرخ گرفت. دشت پیشانسی محل خواب بوشاسب گرشاسب به شمار رفته است. پیشیننگهه به صورت پیشانگی در سانسکریت به محل سرخ رنگ یادآور ناحیه ریگستان سرخ رنگ افغانستان است. ولی احتمال زیاد دارد که از سرزمین پیشیننگهه (سرزمین پودر و غبارآلود) در اصل منظور خوزستان بوده است. چون در کتب پهلوی محل خشتاویهای دلیر (پهلوانان مقاوم) به رهبری فرتاخشت خومبیگان/پوروذاخشتی (پُر دشتان، ویژگی اوستایی ورنه= ایلام) جایی کنار رود کاریزها (کارون) که در سمت مکان دشمنان تورانی دانو ایشان بوده، آمده و جای دیگر دشت پیشانسی (پیشیننگهه) ذکر شده است که این ما را به مطابقت دشت پیشیننگهه با خوزستان رهنمون میگردد. به علاوه مطابق کتسیاس، آترادات پیشوای مردان (نام تاریخی گرشاسب/رستم هفتخوان اساطیری در مازندران) همچنین نام یکی از سرداران کوروش بوده است که در سمت فارس و خوزستان در نبرد با مادها (در واقع اتحادیه مادها و سکاها) جان خود را از دست داد. لابد از این روی است که در اوستا اسم شخصی به نام ثریته در خانواده گرشاسب و پوروذاخشتی مشترک شده و دشت پیشانی محل خواب بوشاسپ گرشاسب به شمار رفته است که آن خواب توسط تیر یک تورانی بر وی عارض شده است. گزنفون نام این آترادات سردار کوروش را به صورت آبرادات (مخلوق برتر) آورده و وی را فرمانروای شهر شوش دانسته است. در اوستا پوروذاخشتی (پر دشتان) یا همان فرتاخشت خومبیگان از خانواده سایوژدری سایوژدری (مجهز به سلاح نیرومند) به شمار رفته است که نام و نشانش به صورت سَیَزدری در اوستا به معنی نگهبان درخت و جنگل، یادآور خومبابای اساطیر ایلامی نگهبان جنگل سدر است. در شمار دشمنان اوستایی ایشان از تورانیان دانو (سکاهای شجاع و نترس)، دورَ اِکَئتَ (بی پروا)، کَرَ (بُرنده)، وَرَ (خشنود) نام برده شده اند که معنی نامهایشان یادآور کردوخیهای فلاخن انداز (نیاکان کُردان) و اوکسی ها (خشنودان، اسلاف بختیاری ها) هستند.