جغرافیای تاریخی آذربایجان در نقشه های بطلمیوسی

در این نقشه ها سهوی در محل دریاچه ارومیه تحت نام مارگیانه (= منسوب به مراغه) صورت گرفته و آن در گوشه ای از گیلان رسم شده است که این باید به واسطه گزارش محل سرچشمه رود قرانقو (شاخه غربی قیزیل اوزن/سفید رود) روی داده باشد که از کوه سهند در جوار دریاچه ارومیه جاری میگردد. شهرهایی نظیر موروندا/مانداگارا (مرند) و فراسپَ (تخت سلیمان)، زاوزاکا (محل زمزمه و دعا، خراجو)، سراسَ (محل سرای، سراسکند، کوره سره) و نازادا (نقده) هم با آن در منطقه گیلان تصور شده اند. سهو دیگر اینکه آذربایجان نه تحت نام خودش بلکه به صورت جزئی از ارمنستان کوچک تصویر شده است که در مرکز با سه شهر تاروا (محل دژ، تربیز/تبریز)، ماتوستانا (محل کتابخانه، مراغه) و زورزوا (محل زمزمه سرودهای دینی نیرومند= گاتی-کت-ران، قاطرگتورن علیا و سفلی در کنار خراجو/گزنای باستانی یا به احتمال بیشتر به معنی محل ترشح نیرومند آب= شیز، تخت سلیمان) در سمت شرقی ارمنستان کوچک مشخص هستند. در مورد دو شهر اخیر گفتنی است که حتی در عهد اعراب، نویسندگان موسی بن عیسی کسروی و حسن بن علی همدانی در اواسط قرن سوم برای تحقیق در تواریخ کهن ایرانی به مراغه رفته بوده اند و گنج شیچیکان (محل نگهداری اوستا، مسجد روستای چیکان حالیه) در ١٠ کیلومتری جنوب شرقی مراغه واقع است. در مورد زورزوا (در مقام گاتی-کت-ران) گفتنی است که منظور از آن معبد شهر گزنا (خراجو= محل جنگاوران) در ١٢ فرسخی مراغه بوده است که یاقوت حموی از وجود آن خبر داده است. فاصله زورزوا (در مقام شیز/تخت سلیمان) از این مقدار بیشتر است. در جنوب آذربایجان نام سه شهر اَناریوم (نامحدود و گسترده) و و سیگوه (سئوکوه، محل سود و خراج) و آستاکانه (محل نیرومند) دیده میشوند که به ترتیب با ارومیه (اورمیاته/آرمائیت باستانی به معنی جایگاه رسا و گسترده) و ساوجبلاغ (مهاباد، محل خراج و سود) و تخت سلیمان مطابقت دارند. و در سمت شمال آذربایجان نام دو شهر سوگوسرا (سرای استراحت و خواب کاروانها) و کوبینا (کوپینا، یعنی محل چشمه و چاه و ناف) به ترتیب با شبستر و اردبیل (اردی-ویل= دارای چاه و چشمه و مخزن آب بالنده) مطابقت می نمایند.