وجه اشتقاق واژه برگستوان

برگستوان بی شک مرکب از بر (پهلو)، گست (کُست،خوَست، در پهلوی یعنی کوفتن و مجروح کردن) و وان (بان، پان، نگهدارنده) است. یعنی در مجموع آن نگهدارنده بر و تن از زخم و کوفتگی است. در لغت نامه دهخدا به خطا جزء گست (کست) با کوست پهلوی به معنی کنار و سرحد یکی گرفته شده است در حالی این معنی در جزء بر کلمه برگستوان، در ما قبل گست (خوست) مستتر می باشد.